قصيده فى حب مصر.. بعنوان.. ( مفيش زيها)
كتبها.. عبد الله شاكر
احلى ما فيكى يابلدى…….إ نك فيكى رجال
رجال خلوا الحجر……… يبقه حبه رمال
وطلع منها زعيم…… فجآه ما كان ع البال
ربنا بعته لمصر…….. يحفظها من الاهوال
عاوز يعمرها……….. عاوز يكبرها
عاوز يعمل عمايل…….. ويخطط للاجيال
وعمل قناه جديده…… بمساهمه شعبها
يبنوها باديهم…….. ويصونوا عرضها
الحلوة دى بلادى…… ال مفيش زيها
وعمل عاصمه لمصر….. بمساهمة الاحباب
آل دايما بيقولوا…… دا حبكم عذاب
عاوزين يخلو مصر جنه بحبهم
ويقفوا معاها بمالهم وينفذوا وعدهم.
الكل حس بالخطر …. ومعاكى مفيش خوف.
ونحط ايدينا فى بعضنا……ونعادىال فى ارضنا.
احنا قوتنا ع المعتدى… ونضرب ال يبتدى.
قوتنا دايما للسلام…. ولا نفكر ابدا نعتدى.
طول عمرنا اصحاب حق… ولا نفكر ابدا نغتصب ارض.
انا واحد من وسط تسعين مليون…. انا حاسس بناس شايله الهموم.
كان زمان الاسعار تحت…وكان الاجر بيبقه فوق.
دلوقتى اتغير الاجر تحت…. والاسعار بتطلع زى الصاروخ.
منين اوفر اجوز عيل… ولا استر بنات حظها ميل.
برده حنستحمل معاك ياريس…لحد ما نسد كل الشروخ.
وبكره ييجى الخير كله…..واحده واحده وبصوت مسموع.
عاوزين نخلى القلب ابيض…. ولايبقه حاقد فى وسطنا.
علشان تعرفوا بلدنا ديه…… غاليه علينا كلنا.
